Gün ve Ay Adları Nereden Gelir?

G Ü N L E R

PAZAR:
Farsça "bâzâr" kelimesinden. Bâzâr; alışveriş yeri, yiyecek satış yeri. Bu addan anlam değişmesiyle, haftanın
günlerinden birinin adı olmuş. (Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü, İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal
Yayınlar,1995,İstanbul.)

PAZARTESİ:
Farsça "bâzâr" ile Türkçe "ertesi" kelimelerinin birleşmesiyle oluşmuş. (Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü, İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul.

SALI:
İbranice'den pazartesi ile çarşamba günleri arasındaki gün. (Kaynak: Temel Büyük Türkçe Sözlük, Dr.Mehmet Doğan,Bahar Yayınları,1994,İstanbul)

ÇARŞAMBA:
Farsçadan, çehar - şenbe (dördüncü gün). (Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul. Kaynak: Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları, Ankara,1965)

PERŞEMBE: 

Farsça'dan "penc - şenbih" (beşinci-gün) anlamında. Kelime bozularak alınmış.
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu, Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul.
Kaynak: Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,Ankara,1965)

CUMA:
Arapça'dan haftanın altıncı günü. (Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü, TDK Yayınları,1965,Ankara); Arapça'dan cem'den, cum'a (toplantı,toplanmadan cuma.) (Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,
İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar, 1995,İstanbul)

CUMARTESİ:
Arapça cum'a ile Türkçe irte'den cuma - irtesi. (Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü, İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar, 1995,İstanbul) 

A Y L A R

OCAK:
Eski Türkçe'den od(ateş)dan odak/ocak (ateş olan yer ateşlik) (Kaynak :Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,
İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar, 1995,İstanbul) 

ŞUBAT:
Süryanice'den, şabat/şobat. (Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,
Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul); Süryani dilinden, yılın ikinci ayı, ki yirmi sekiz (artık yıllarda yirmi dokuz) gün
( Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara)

 MART:
Latince'den yılın üçüncü ayı. (Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara);
Latince'den Mars(savaş tanrısı)tan martius (Mars'la ilgili olan,Mars ayı)(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü, İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)

NİSAN:
Süryanice'den, nisanna (kökeni Akad. nisannus)dan (Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu, Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul); Süryanice'den yılının döndürcü ayı. (Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara)

 MAYIS:
Latince'den, yılın beşinci ayı. (Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara);
Latince'den, maius (magnus/büyük, maior/daha büyük, maius)tan mayıs..
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu, Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)

HAZİRAN:
Süryanice'den hazaran/hazuran (sıcak, hazıran)dan haziran. (Kaynak :Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul); Süryanice'den.
(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara)

 TEMMUZ:
Sümerce'den dummuzi'den, İbranice'de tammuz (efendi, bey anlamında).
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu, Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)

AĞUSTOS:
Latince'den augustos (Roma İmparatoru Agustos'un adından) tan ağustos.
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu, Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul); Latince'den,
yılın otuz bir gün süren sekizinci ayı.(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları, 1965,Ankara)

 EYLÜL:
Süryahice'den, aylul (eylül)dan, eylül (üzüm ayı). Hint-Avrupa dillerinde "eylül" ayının karşılığı yedi sayısıdır.
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu, Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul); Yılın dokuzuncu ayı olup, otuz gün sürer. (Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları, 1965,Ankara)

EKİM:
Türkçe, tarlaların ekildiği ay. (Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu, Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)

 KASIM:
Arapça'dan ayıran, bölen, kısımlayan anlamında. (Kaynak: Temel Büyük Türkçe Sözlük,Dr.Mehmet Doğan,
Bahar Yayınları,1994,İstanbul.)

ARALIK:
Türkçe, iki şey arasındaki boşluk. (Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu, Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)